كنت اكتتب شِعرا فصحا
وانصح قلبى فيه النصحا
كنت امشى فى ملكوتى
عايش عمرى عايش موتى
اعشق حبى ليلى وصبحا
كنت اكتب شعرا فصحا
امشى وقلبى يرقص رقصا
ابيات اوزان مافى نقصا
كنت اكتب شعرا فصحا
كنت انسج حب حياتى
اللى محلى لى اوقاتى
كنت بألف مليون قصه
كنت اكتب شعرا فصحا
عيشت عمرى سنين الغربه
لماااااااااافاتونى كل الصحبه
عيشت الباقى وانا مش لاقى
حبيب يراعانى ولفلبى ساقى
حبه حنانه ومن عينه بصه
كنت اكتب شعرا فصحا
وياما نصحت قلبى نصحا
ان يفوق لحبيبه ويصحا
كنت اكتب شعرا فصحا 

أصل الحكاية من البداية انا نمت غمضت عيني حلمت بولد وبنت يجروا والايام ماتتوقف كنا نضحك كنا نفرح ننط نسقف

والكف كان بالكف مهما الايام تلف

سنه ورا سنه الفرح ماكان له اوقات معينه

الليل يسهر معانا للصباح ماتعب ولا استراح ماغاب الشوق ولا راح كبرنا وكبرت امانينا ماعادت الايام لينا

العمر ماعاد العمر وكل اللى يمر حلو مر يلهينا

دقيت على بابها يمكن الاقى الصدى حتى على المدى اشمعنى انا لم تفتح لى باب ولا سافروا الاحباب

سألت والقلب احتار جار ورا جار الصدر نار ايه صار

رجعت اجر الياس والحنين يسبقنى حتى ظلى مابيلحقنى

قدرت تروح ولا قادر ابوح للناس

الشوق فى صراع مع الاحساس

ضربت اخماس فى اسداس

ولا ولى الحب خلاص ولا ضاع المعنى والمغنى والاخلاص

مسير اللى غاب يرجع دياره واللى شعلل القلب يكفى ناره

وانا مستنى على ناصية الامل جالس وفارس فى استراحة الحنين قبل ماتمر السنين

وفى نفس الحين اتفتح الجفن والعين

وصحيت وقلت مين وليه وانا فين